Miejska Biblioteka Publiczna

"Wolność Kocham i Rozumiem" - pełna ciepła opowieść o życiu założyciela i wieloletniego lidera zespołu "Chłopcy z Placu Broni." Wrażliwca o szalonej duszy, liryka polskiego rocka. Artysty zakochanego w życiu, muzyce, podróżach i rodzinnym Krakowie. Książka, będąca wspomnieniem tego niezwykłego człowieka, zawiera wypowiedzi przyjaciół i znajomych artysty, dziennikarzy muzycznych, a także najbliższej rodziny Bogdana Łyszkiewicza. Ponadto przedstawia wiele niepublikowanych to tej pory fotografii artysty, listów i fragmentów dzienników.W książce wypowiadają się między innymi: Kora, Marek Niedźwiecki, Jerzy Owsiak, Maciej Maleńczuk, Kuba Wojewódzki, Marek Jackowski, Tomek Lipiński, Grzegorz Turnau, Artur Orzech, Nina Terentiew, Anja Orthodox, Jerzy Fedorowicz, Adam Wolski, Jacek Królik, Olek Klepacz, Piotr Metz, Grzegorz Markowski, Jarek Kisiński, Muniek Staszczyk, Urszula, Marcin Daniec, Jerzy Styczyński, Marek Piekarczyk, Paweł Mąciwoda, Paweł Nazimek, Robert Gawliński, Jacek Jędrzejak, Artur Malik, Andrzej "Kobra" Kraiński, Bożena Sitek, a także przyjaciele, znajomi i najbliższa rodzina Bogdana Łyszkiewicza.

Jedna z najjaśniejszych gwiazd polskiej piosenki. Legenda. Koncertowała u boku takich artystów jak Charles Aznavour, Mireille Mathieu czy Michael Bolton. Z zespołami Polanie, Czerwone Gitary, Exodus i Budka Suflera. Pełna uroku i ciepła. Piękna, elegancka, utalentowana.

Mariola Pryzwan tka tę biografię ze wspomnień, listów, fotografii i dokumentów. Bliscy i przyjaciele Ireny Jarockiej opowiadają o jej biednym i trudnym dzieciństwie, o pobycie we Francji, o karierze w Polsce i uwielbieniu publiczności. O latach w Stanach Zjednoczonych i działalności charytatywnej.

O tym, co lubiła, co mówiła o rodzinie, miłości i szczęściu. Każdy, kto ją znał, pamięta Irenę Jarocką nie tylko jako utalentowaną piosenkarkę, ale także skromnego, dobrego, wrażliwego człowieka.

Irenę Jarocką wspomina sto osób, wśród nich rodzina: drugi mąż Michał Sobolewski, córka Monika Sobolewska i bracia Henryk oraz Waldemar Jaroccy. Koledzy ze środowiska artystycznego, m.in. Danuta Błażejczyk, Grażyna Hase, Maria Szabłowska, Jerzy Gruza, Marek Karewicz i Wojciech Trzciński. Jej pierwszy mąż, menedżer i kompozytor Marian Zacharewicz. A także jej ostatnia menedżerka Agnieszka Pasternak, była Pierwsza Dama RP Jolanta Kwaśniewska i bioenergoterapeuta Zbigniew Nowak. Wspominają sąsiedzi z Gdańska i Warszawy, koleżanki z Paryża i znajomi ze Stanów Zjednoczonych.

To niesamowite historie spisane dzięki pamiętnikom pisanym od wczesnych lat młodości. Opowieści, przez które przetaczają się niezwykłe osobowości takie jak Jerzy Kosiński, Miles Davis, Sting, Herbie Hencock i wielu, wielu innych. Historia życia, podróży Artystki, jej życie w Polsce, a potem przez 20 lat w Nowym Jorku.

Zabawna, poruszająca i pełna emocji opowieść. Biografia, dzięki której poznajemy historie współczesnego jazzu, ale także poznajemy wspaniałą kobietę, która mimo wielu trudności tak bliskich każdemu z nas potrafi z humorem i ufnością patrzeć na świat. Poznajemy człowieka zakochanego w świecie, ludziach i życiu. Poznajemy Urszulę Dudziak.

Autobiografia Krzysztofa Krawczyka jest od dawna oczekiwaną, wyjątkową publikacją. To opowieść poprowadzona na dwa głosy przez samego artystę oraz jego menedżera - Andrzeja Kosmalę.

Życie jak wino przedstawia losy dwóch przyjaciół, których drogi życiowe i zawodowe splotły się wiele lat temu i wiodą wspólnie aż do dziś. W książce znajdziemy anegdoty i wspomnienia, na tle których pojawia się Polska dwóch systemów ekonomiczno-społecznych. Przeczytamy o niespotykanej męskiej przyjaźni, dowiemy się o kulisach sławy oraz barwnym życiu prywatnym Krzysztofa Krawczyka.

Droga Krzysztofa Krawczyka w oczach obserwatorów: zabawa, sukces, sława i pieniądze. Tak naprawdę to przede wszystkim walka o przetrwanie, o sympatię ludzi, walka z branżą muzyczną i medialną. To wreszcie walka z samym sobą, żeby nie zapłacić za to wszystko ceny najwyższej, jak to wcześniej uczyniło wielu.

To zwykła książka. O życiu, zagubieniu, karierze - choć tę karierę powinienem chyba wziąć w cudzysłów. A także o wszystkim, co małemu, a potem dorosłemu człowiekowi może się (choć nie powinno) przydarzyć w życiu. Pisana jest zwykłym językiem. Nie cyzeluję w niej zdań, nie poleruję słów. W życiu też niczego się nie da za bardzo wypolerować. Ono biegnie swoim torem, ignorując szlifierza. Czasem można coś poprawić, skierować na inne tory, ale główne punkty tego "balu", na który nas zaproszono, pozostają niezmienne: narodziny, dzieciństwo, dojrzałość, starość i śmierć. To, co w środku, pomiędzy, jest w naszych rękach. Ale tylko do pewnego stopnia. Kim jesteśmy? Po co stwarzamy wokół siebie mit wielkości, będąc tylko pyłkiem, który na krótko uniósł się w górę, by po chwili odfrunąć w nicość? Banalne pytania, kiczowate marudzenie starzejącego się faceta, który mimo że już żyje tyle lat, nie znalazł na nic odpowiedzi.
[Tadeusz Ross]

Domator. Gdyby mógł, nie ruszałby się z domu. Boi się odludzia, wysokości, latania samolotem i jeżdżenia windą. Boi się tłumów i hałasu. Jak taki ktoś mógł zostać aktorem, artystą estradowym, kabaretowym, występującym przed tysiącami ludzi? To proste - od ludzi oddziela go scena.
Artysta, ale nie celebryta. Nie chodzi na imprezy, przyjęcia, stroni od wielkich fet, jubileuszy, gali. Nieprzyzwoicie skromny, marzyciel, introwertyk z kompleksami. Zawsze zakochany i spragniony miłości. Dzieci go wzruszają, kobiety rozczulają. Gdyby to zależało od niego, ze świata zniknęłyby agresja, oszustwo i chamstwo. Kocha muzykę. Lubi śpiewać. Wciąż pełen pomysłów i niespożytej energii. Żyje, pracuje, tworzy. Wierzy, że sens życia tkwi w niesieniu pomocy innym. Jego dzieci twierdzą, że tata jest wieczny. A skoro tak mówią, to trzeba im wierzyć.